Byłem ostatnio w Czechach na nartach. Takie ogłoszenie zauważyłem na płocie – impreza reggea! Tak jest, „reggea”. Mocy imprezie dodaje 5 bojowych odrzutowców. Jak to interpretować? Totalny odlot? Można się nabombić? Interpretację pozostawiam czytelnikom i modlę się aby Jah miał w opiece naszych braci Czechów. Zresztą, podobno najlepiej reggae śpiewał Karel Gott…
Kandydat na Prezydenta RP Grzegorz Napieralski wbił mnie w fotel. Poniżej przedstawiam hardkorową próbę wejścia młodemu elektoratowi tam, gdzie politycy zawsze próbują wejść przed wyborami – dwie lolity w utworze „To On!”. Będąc wprost oczarowany melodią tej piosenki, ogłaszam Oficjalny Konkurs na alternatywny jej tekst. Warunek – ma się rymować i pasować do melodii. Poniżej moja próbka refrenu:
„To on, właśnie to on
Wykona w tył skłon,
Opóźni Twój zgon.”
A jeżeli nie gustujecie w lolitach, jest drugi klip: Ziom Skład Skądś i hiphopolo z syntezatorem Casio w tle. Voila!
W jubileuszowym, setnym poście powracam z cyklem „Mam antytalent”, przedstawiającym prawdziwe perełki muzyki pop. Tym razem jest to polska gwiazda Aldona Orlowska, która ponoć lansowana jest w TV (TV Polonia, o Boże mój, wizytóweczka kraju naszego to przecież najprzedniejsza!). Pani śpiewa w językach polisz oraz lengłidż. Nic dodać, nic ująć – mi podoba się zwłaszcza kose spojrzenie pani Aldonki i nienaganny brąz cery. No i perfekcyjnie brzmiące MIDI-podkłady z dyskietki…
Niejako nawiązując do poprzedniego postu, pragnę drogim czytelnikom przybliżyć twórczość śląskiego artysty znanego pod pseudonimem The Syntetic. Osobnik ten, którego śmiało można nazwać Nikiforem synth-popu, tworzy dzieła przenikające wszystkie struktury mózgu, z móżdżkiem, ciałem migdałowatym oraz pniem mózgu włącznie. Jego twórczość poznałem kilka lat temu dzięki koledze Bambino, którego niniejszym pozdrawiam.
The Syntetic znany jest także pod pseudonimami Miszcz Pawarotti lub Człowiek Widmo, poczytać możecie o nim tu, także na oficjalnej stronie, a poniżej publikuję jeden z moich ulubionych kawałków pt. Niewidzialny Templariusz:
Oj, dawno nie było tematu tekstów polskich piosenek na tapecie. Ostatni raz w tym poście. Mam za to dziś prawdziwą perełkę – zagadkę. Kto jest autorem Dzieła Muzycznego, o poniższym tekście?
Nazywam się (……………………………)
Urodziłem się dwudziestego stycznia
tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego szóstego roku.
Jestem Żółtą Magnetyczną Gwiazdą, która otacza
Centralny, Zielony Zamek Synchronizacji.
Przewodnikiem mi Żółty Samoistny Człowiek.
Jestem otwarty dla wyższych wymiarów
I przekraczam granice wyobraźni.
Tworzę piękno i harmonię – gdziekolwiek się pojawię.
Po mojej prawicy zasiada Czerwony, Galaktyczny Wędrowiec
Po mojej lewicy Niebieska, Wiodąca Moc
Przez życie prowadzi mnie Biały, Etniczny Zwyczaj (?)
Witam Was w moim świecie.
Bawcie się i cieszcie razem ze mną.
Jam jest Czterysta Czterdzieści i… Cztery
Zatkało?
Nie, nie, kochani, nie jest to absolwent szpitala psychiatrycznego w Kocborowie tudzież Tworkach. To niewiarygodne, ale za to Dzieło odpowiedzialny jest… Stachursky, gwiazda post-disco-polo-popu, znany z 13-dniowego zarostu oraz charakterystycznie zachrypniętego, lekko fałszującego wokalu. Dzieło ma tytuł „Jam Jest 444” i serdecznie zachęcam Was do zapoznania się z nim. Najsmaczniejsze zaczyna się jakoś po półtorej minucie:
Myślicie może, że Stachursky jest pierwszym twórcą, który wzniósł się na psychotroniczne wyżyny? Otóż nie, ponieważ nawet do pięt nie dorasta pewnemu artyście ze Śląska, znanemu pod nazwą The Syntetic. Jego „Space Mix” jest 444 razy bardziej odjechany. Koniecznie wysłuchajcie do końca, a zwłaszcza część o Czarnym Krziżu:
Nie mogę się doczekać chwili, kiedy obaj Artyści połączą swoje siły i stworzą Galaktycznego Łaszczoka tudzież The Syntetic Stachursky. To będzie nowa jakość, psychodeliczno-psychiatryczny portal prowadzący do wyższych wymiarów świadomości.
PS: Panowie, kto Was zaopatruje w używki?
Włócząc się po zakątkach cyberprzestrzeni natrafiłem na tego oto młodego gniewnego rapera z Morąga o pseudonimie Zwolo. Chłop jest przejęty i nawija o trudnej sytuacji dzieci w naszym kraju. Posłuchajcie. Mi najbardziej podoba się „wódki słoiczek” oraz „okrycie nędzą”…
Poniżej ogłoszenie o naborze basisty do jakiegoś zespołu rockowego. Jak widać stereotyp rockmana który chleje i się nie uczy wciąż ma się dobrze. Mam tylko nadzieję, że „nie lubi nauki” dotyczy majzy i polaja a nie nauki grania podkładów basowych – w przeciwnym razie pozycji zespołu Feel długo jeszcze nikt w naszym kraju nie zagrozi…
Do końca sierpnia nie będę Was zamęczał nowymi absurdami. Fajnie? Skoro tak, to za karę musicie obejrzeć poniższe dzieło. Miłych wakacji w rytm złotych klasyków życzę…